Susan van Duijkeren - Gerritsen

Uit Vrij Nederland, ' het spiritueel gesop van Alain de Botton' : 

"Vooral vanwege de zin dat mannen door het schilderij van De Flandes worden aangespoord wat vaker hun moeder te bellen, denkt je dat De Botton satire bedrijft, maar hij bedoelt het serieus. De Botton vindt dat musea hun kunstwerken moeten rangschikken naar ‘de noden van de ziel’. Hij beschouwt musea als seculiere kerken, kathedralen die ‘de ziel weer in balans’ zouden moeten brengen’ en waar we in contact komen met ‘lastige levenskwesties’ en waar de ‘grote levensthema’s’ aan de orde worden gesteld. Ze moeten geschikt gemaakt worden voor ‘onze diepste behoeften, onze spirituele lotsbestemming.’ We zouden, schrijft De Botton, ‘helemaal geen toonzalen moeten hebben met Italiaanse kunst van de veertiende tot en met de zeventiende eeuw, maar zalen over ons emotionele functioneren.’

In zalen die helemaal ingericht zijn met kunstwerken die ‘tederheid’ laten zien, zouden we eindelijk kunnen ondergaan wat dat is, tederheid. Daar zou dan een schilderij hangen als The Allen Brothers van Henry Raeburn en dat zou ons kunnen helpen ‘onze zachte kanten te ontwikkelen’. In plaats dat we op de tekstbordjes iets te lezen krijgen over de geschiedenis van Schotland (Raeburn is een schot), zouden ‘we lessen aangereikt moeten krijgen over het toelaten van tederheid in ons leven.’"

Tja, ik ben van mening dat het de moeite waard is om tekstbordjes in musea op een aanvullende manier te gebruiken en om kunstwerken onder te brengen in thema's en/of levenskwesties....!!  

groet Susan